Hoezo niet gemotiveerd?

Hoezo, niet gemotiveerd?Een gedachtenexperiment
Stelt u zich voor dat u 35 uur in de week moet doorbrengen in een flatgebouw, waarbij u 7 uur per dag met 30 anderen wordt opgesloten in slecht geventileerde ruimtes van ongeveer 30m2, om les te krijgen in een dozijn verschillende vakken die u niet zelf hebt uitgekozen en die worden gedoceerd door mensen die doen alsof u die wel zelf heeft uitgekozen. Ook straffen worden u opgelegd: terecht en onterecht. Voor praten, niet opletten, het niet hebben van huiswerk, te vaak naar de wc willen gaan, muziek luisteren, telefoneren, sms-en, chatten, eigenlijk alles wat u normaal leuk vindt om te doen. Wanneer u de euvele moed heeft te vragen, waarom dit alles zo is, zegt een barse stem: omdat dit nu eenmaal moet.
Van wie?
Van de overheid. Punt.Wees eens eerlijk. Dit is een behoorlijk vervelend experiment. Toch is dat precies waar we onze kinderen dagelijks mee confronteren!

Onderwijs anno nu is een plicht en geen recht. Wat eens een privilege was, is nu een hinderlijke onderbreking van je vrije tijd die bol staat van de spannende technologische ontwikkelingen waar ze op school geen kaas van gegeten hebben. Wat je vroeger kon verheffen, tot een ‘goed’ kind maakte, wekt nu bijna de lachlust op. Je buurjongen van veertien verdient met zijn pizzahandel 10 keer jouw zakgeld. Maar je best doen op school loont toch?
Is dat zo?
Wordt Sander met een 9 voor zijn wiskunde er beter van dan Erik met een 5,5 voor wiskunde?
Op een reguliere school niet. Beiden hebben een voldoende gehaald, beiden hebben verder evenveel rechten en plichten. Sander heeft niet meer vrij dan Erik of minder huiswerk. Je kunt je bijna afvragen of Erik het niet slimmer doet dan Sander! Waarom je uitsloven voor een 9 als dit niks extra’s oplevert boven de minimale 5,5? Alleen in het geval van een studie met loting zou Sander voordeel kunnen hebben van zijn hogere cijfer. Maar welke puber is daar mee bezig?

De jeugd heeft weinig teruggekregen voor het verlies van de ouderwetse ‘doe maar gewoon je best’ motivatie. Resultaat: kinderen die verloren op school rondhangen, onderpresteren en last krijgen van allerhande psychische problemen. Waar dit op de basisschool en de onderbouw van het middelbaar onderwijs nog gecompenseerd kan worden met een portie ‘leuke dingen doen’ (kent u de guitige jaren 2000 slogan ‘leren is leuk’ nog?), daar gaan de kinderen in de bovenbouw genadeloos voor de steeds verder aangescherpte bijl. Saillant detail: het is diezelfde overheid die alle motivatie uit de kinderen heeft weten te pompen die de examenbijl jaar in, jaar uit aanscherpt!
Menig schoolleider zit met de handen in het haar als hij de doorstroomcijfers van de bovenbouw bekijkt: 50% dreigt te doubleren in de voorexamenklassen. Help! Wie gaat ons redden?

Kan het echt niet anders?
De schrijvers van dit boek denken van wel. Wie een kind wil motiveren, moet zorgen dat er echt iets te winnen valt. Wanneer het onderwijs er ook nog in slaagt de kinderen op hun talenten aan te spreken, dan is de kans op een klas met gemotiveerde en goed presterende kinderen een feit!
Echt waar? Echt waar! Lees en laat u verrassen!