Je kind leren omgaan met uitgestelde aandacht

Je kunt het kind trainen in uitgestelde aandacht. Je kunt immers niet
altijd meteen beschikbaar zijn voor het kind. Vroeger, toen de gezinnen
veel groter waren, ging dat min of meer vanzelf. Nu echter zijn de
gezinnen veel kleiner, waarbij vaak ook eén ouder niet hoeft te werken,
of part time werkt.
Als je hiermee gaat oefenen, zorg dan dat je over voldoende energie
beschikt. Probeer je dit te doen als je net uit je werk komt, dan is de
kans groot dat je slimme kind de knoppen bij je weet te vinden om te
zorgen dat je niet consequent blijft. Kies hiervoor dus veel liever een
moment op zondagochtend bijvoorbeeld.
Als je eenmaal een keer goed door het proces bent heen gekomen,
dan is de kans van slagen op de langere termijn veel groter.

Een oefening kan zijn dat je als ouder 10 minuten de krant gaat
lezen. Hierin mag het kind je niet storen. Time dit ook precies en als
je kind toch stoort, dan reset je de tijd en begin je opnieuw. Zo is er
aan het gedrag van het kind ook meteen een consequentie verbonden.
Anders komt het kind misschien wel 10 keer voorbij, zonder dat er
gevolgen zijn. Observeer vervolgens wat je kind doet, wat zijn strategie
is, om je aandacht te vangen.
De meeste kinderen hebben een bepaalde opbouw in de manier waarop ze
aandacht vragen. Eerst roepen ze gewoon ‘mam’, of ‘pap’. Als dat niet
werkt (en de tijd opnieuw ingaat) komen ze met een concrete vraag, iets
dat moeilijker is te weerstaan. Als dit ook niet lukt, dan valt er
meestal iets of gaat er iets mis. Hierna zul je vaak zien dat een kind
zich ‘ineens’ bezeert en verdriet heeft.
Als je uitgerust bent ben je beter in staat de verschillende strategieën
te onderscheiden en te duiden. Hier kun je dan ook op reflecteren. Je
vertelt je kind wat je het ziet doen en legt uit dat het niet zal
werken.

Ook een manier is om eerst een bepaalde tijd het spelletje van
het kind te spelen en na die tijd moet het kind dezelfde tijd een
spelletje doen wat jij wilt doen. Dit ook weer om het kind te laten
inzien dat het niet altijd maar zijn zin hoeft te krijgen. Nadat het
kind zijn spelletje heeft kunnen doen kun je kijken wat er gebeurt als
het tijd is voor iets wat jij wilt doen. Misschien weigert hij wel, of
heeft hij totaal zijn aandacht er niet meer bij. Als je dit dan later
nog een keer doet kan je zeggen dat het niet zo goed ging de eerste keer
en dat je het nu omdraait. Dus nu eerst het spelletje wat jij leuk
vindt en dan pas wat het kind wil.
Voor wat hoort wat, en dit is ook van toepassing op oudere kinderen tot
pubers aan toe. Ik breng je naar het feest, als jij mij eerst helpt met
de afwas.
Train het concentratievermogen ook weer in kleine stapjes om de
successpiraal op gang te brengen. Geef het kind er desnoods een beloning
voor als het lukt.