Novilo Blog #1: Back to school!
De datum 11 mei 2020 zal in onderwijsland een speciale datum zijn en blijven: een nieuw fase in ons onderwijs gaat van start. De komende tijd publiceren wij Novilo blogs die je tips en tools geven om deze overgang zo fijn mogelijk te laten verlopen.
Als jullie maandag je leerlingen weer ontvangen, zullen er veel vragen leven. Er zal door leerkrachten, ouders en leerlingen nieuwsgierig worden uitgekeken naar hoe het allemaal gaat lopen… Wat succes gaat opleveren en waar er aanpassingen nodig zullen zijn.
In de leerzone?!
Vooruitkijkend naar 11 mei zal het zo zijn dat er vanuit kennis (onthouden), begrip en toepassen (wat eerder goed werkte) aan de slag gegaan wordt. Maar ook zullen al analyserend en evaluerend in rap tempo (passende) interventies worden gecreëerd. Interventies die bevallen, worden vaker ingezet, waardoor nieuwe aanpakken en patronen zullen ontstaan.
Die worden vervolgens uitgewerkt, bijgeschaafd en gedeeld. We zullen van elkaar leren en merken dat sommige leerkrachten floreren met de nieuwe aanpakken en dat anderen daar meer tijd voor wensen en nodig hebben. We zijn aanbeland in onze leerzone, waarin door de een meer dan door de ander een mate van bewuste onbekwaamheid wordt ervaren, TOP! Zodra die kriebel, tinteling of spanning wordt ervaren dat iets nog niet lukt, staan we in ontwikkeling. Tijdens deze fase, die ons veel gaat brengen, is het belangrijk die tinteling geen verlammende angst te laten worden…
Drie reacties
Wanneer wij mensen, zowel kinderen als volwassenen, privé of als professional bewust ervaren ergens nog niet bekwaam in te zijn, kiezen we uit drie opties. Welke reactie dit is, kan met meerdere factoren te maken hebben en verschilt per situatie.
- We vluchten.
- We bevriezen.
- We vechten.
Lees voor vechten, ‘ontwikkelingsgericht aan de slag gaan’.
Als de kinderen, ouders en collega’s een start maken met de aangepaste schoolweken, is het goed te laten merken dat je de ander ziet. Dat je ziet welke acties door het kind, de ouder of collega worden ondernomen en hier een reactie op te geven. Het mooiste is als iedereen op tijd om hulp vraagt. Dit lukt echter niet iedereen. Probeer te zien waar hulp nodig is in het zetten van stappen en welke reactie (vechten, vluchten of bevriezen) de ander heeft op bewust ervaren onbekwaamheid. Zo kan samen de weg, die nu onduidelijk is en verder wordt uitgetekend, worden bewandeld en waar nodig worden aangepast en waar wenselijk worden geasfalteerd.
Ook voor ons…
Wie vooruit rent, doet er goed aan om te kijken en indien nodig een hand uit te steken. Volwassenen hebben net als kinderen hier en daar een verlengde instructie nodig. Als kinderen in hun leerzone worden aangesproken, is oefenen met feedback op het proces noodzakelijk. Dat geldt ook voor volwassenen! En zoals een kind, zeker in de leerzone, behoefte heeft aan positieve reacties, hebben wij volwassenen dit ook! Zien wat gebeurt en vragen naar het waarom en naar wat een kind, collega of ouder nodig denkt te hebben, helpt om samen stappen te zetten.
Het mooie is dat tijdens het zetten van deze stappen onze “gereedschapskist” verder wordt aangevuld met nieuwe vaardigheden die we nu moeten inzetten. Daarnaast groeit de kwaliteit van onze gereedschappen, doordat al aanwezige vaardigheden verder worden versterkt. Dit maakt dat de situatie zoals deze nu is, kan worden ingezet als een middel om onze gereedschapskist (aan) te vullen en toereikend te maken om de klussen te klaren die komen gaan.
Binnenkort meer over deze gereedschapskist. Veel succes en plezier maandag!
Is dit een interessant onderwerp? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte van nieuwe blogs!