Verantwoordelijkheid terugleggen bij de leerling

Vandaag de dag, veel meer dan vroeger, wordt de omgeving aan het kind aangepast. Dit is op zichzelf bezien natuurlijk een goede ontwikkeling. Het geeft aan dat leerlingen meer als individu worden gezien en niet meer als ‘units’ die door een schoolsysteem worden geperst. Echter is het van belang te waken voor te grote aanpassingen omwille van het kind. Een schoolsysteem dat erg op de leerling is aangepast heeft vaak als bij-effect dat leerlingen zich niet meer verantwoordelijk voelen voor hun eigen leerproces en geneigd zullen zijn om oorzaken van falen te zoeken bij anderen. De leerling kan bij het behalen van een onvoldoende de conclusie trekken dat de school er niet in is geslaagd hem of haar een wenselijk resultaat te laten behalen, waarbij het in de beleving van de leerling dus primair de verantwoordelijkheid is van de school om dit te verzorgen. Discussies en onderhandelen zijn vaak het gevolg. Reflectie op eigen inzet en strategie worden zo al vroeg afgeleerd. Met praten kom je er ook wel. De verantwoordelijkheid moet terug naar waar deze hoort en dat is primair bij de leerling. De eerste vraag die je als docent hoort te stellen bij een onvoldoende is

“Wat ga jij doen om het beter te maken?”

De leerling dient in actie te komen om aan jouw eisen te voldoen. Vervolgens kun je als leerkracht de leerling ondersteunen door bijvoorbeeld andere strategieën aan te bieden of om te helpen bij het plannen, maar het initiatief ligt bij de leerling.