Mogelijkheden, oplossingen, veranderen, bijdragen…

Marrigje de Bok is studente aan de opleiding tot talentbegeleider. Zij blogt voor deze site over haar ervaringen met de studie.

Klassenmanagement en beleid. Twee onderdelen die veel vragen en bezwaren oproepen vooral bij leerkrachten. Instructie geven op meerdere niveaus, compacten en de vrijgekomen tijd zinnig vullen, verrijking aanbieden én begeleiden….en dat alles in een klas met dertig kinderen met zeer diverse leerbehoeften. ‘Het kan niet,’ riep een cursist vertwijfeld bij de kennismodule. ‘Het kan wel!’ zei de trainer blijmoedig…en liet het ons zien.

Zo ook op deze studiedag. De modellen voor differentiatie en weektaken alsook het schema om beleid op te zetten zijn sterk in hun eenvoud en toepasbaarheid. De clou zit hem, zowel bij klassenmanagement als beleid, in het maken van duidelijke afspraken, het scheppen van een duidelijk kader. Zodat iedereen weet wat er gedaan en verwacht wordt. In een oefening merken we dat twee mensen een afspraak verschillend kunnen interpreteren. Communicatie, uitleg, openheid en duidelijkheid – voor het kind, ouders, leerkrachten en schoolleiders van het grootste belang.

Tot nu toe leek beleid maken mij een hels karwei waar ik me maar beter niet aan kon wagen. Gaandeweg de dag zie ik mezelf, weliswaar nog in de verte, toch wel in die rol. Een overtuiging getackeld dus.

Een ander zinkt de moed juist in de schoenen. Ze heeft net wat stappen kunnen zetten op de school van haar dochter. De leerkracht bereid gevonden, ideeën voor verrijking aangedragen. Ze ziet nu dat dit niet voldoende is.

We trekken dit door naar onze rol als deskundige. Wij zijn er als begeleider niet om de situatie op te lossen. Wij zijn er om mensen te leren zelf oplossingen te vinden en er mee aan de slag te gaan. Bij talentontwikkeling betekent dat begrip kweken, kennis en kunde overdragen, een breed draagvlak binnen de school creëren. Maar de school moet het gaan dóen.

Pratend en denkend over differentiatie, plusklassen, groepjes binnen de groep, komt ons idealisme bovendrijven. ‘Kunnen we op basisschool geen klassen naar leerniveau maken, zoals op het V.O.?’, ‘Ja, en laten we dan meteen de jaargroepen loslaten.’ ‘Trouwens, onderzoekend onderwijs, vaardigheden leren, projecten doen, dat is toch voor alle leerlingen fijn?’ We zouden het liefst het hele onderwijs willen hervormen.

Trainer Dick Verwij zet ons weer met beide voeten op de grond. ‘Het zou heerlijk zijn hierover door te filosoferen. Maar wij moeten het doen met het huidige systeem. Wij leiden jullie op om in die context bij te dragen aan goed onderwijs voor hoogbegaafden.’

We zullen scholen tegenkomen die zwaar in de weerstand zitten, maar ook scholen die aan de weg timmeren, openstaan voor verandering en willen leren.

En wij? Wij zullen moeten leren dat we niet in één klap de wereld kunnen verbeteren en niet élke school de ogen kunnen openen. Leren dat de realiteit ons beperkingen oplegt. Ons niet laten verlammen door de wetenschap dat het niet binnen ons bereik ligt om alles ideaal en perfect te maken.

Maar als we vanuit onze betrokkenheid aan de slag gaan, zal onze cirkel van invloed groeien. Vooral als we onze kennis en energie daar inzetten waar het in vruchtbare aarde valt. Je kan, ten slotte, altijd iets veranderen. En iets doen is beter dan niets doen!